Πριν από το Ευρωμπάσκετ γυναικών σχεδόν κανείς -από πλευράς ΜΜΕ- δεν είχε ασχοληθεί με την προσπάθεια της Εθνικής μας ομάδας, με την "Αυγή" της Κυριακής της 11ης Ιουνίου να είναι από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Οι κοπέλες του Κώστα Κεραμιδά "ανάγκασαν" το Σάββατο 24 Ιουνίου το βράδυ ένα εκατομμύριο τηλεθεατές να συντονιστούν στην ΕΡΤ και να δουν έστω και λίγα λεπτά από τον ημιτελικό κόντρα στη Γαλλία, κι αυτή η επιτυχία τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη κι από την κατάκτηση ενός μεταλλίου, που τελικά δεν ήρθε...
Η τέταρτη θέση της Εθνικής μας είναι η καλύτερη στην ιστορία της και αποτελεί τεράστιο άθλο με βάση τη δυναμικότητα και την εμπειρία των άλλων ομάδων. Η Ελλάδα αιφνιδίασε και νίκησε στο ματς της πρεμιέρας την πρωταθλήτρια Ευρώπης Σερβία, "τιμώρησε" τη Ρωσία, που την είχε αντιμετωπίσει και στην προκριματική φάση κι έκανε ένα απίστευτο παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση κόντρα στην Τουρκία. Θα μπορούσε να κάνει ένα ακόμη... άλμα στον ημιτελικό με τη Γαλλία, αν δεν είχε κόντρα τη διαιτησία -και όχι μόνο σ' αυτό το ματς-, με αποτέλεσμα να "καταρρεύσει" στο τελευταίο δεκάλεπτο και η εικόνα της αυτή να χαρακτηρίσει και τον μικρό τελικό.
Είχαμε επισημάνει ότι το πάθος στην άμυνα είναι το μεγαλύτερο όπλο της ελληνικής ομάδας, που παίζει "με το μαχαίρι στο στόμα" (την έκφραση αυτή χρησιμοποίησε και η Κατερίνα Σωτηρίου σε κάποιες δηλώσεις της) κι αυτό αποδείχθηκε περίτρανα σε δύο ματς. Οι Ρωσίδες πέτυχαν μόλις ένα καλάθι σε 9' της τρίτης περιόδου και βρέθηκαν να χάνουν με επί μέρους σκορ 22-2, ενώ και η ομάδα της Τουρκίας, ενώ προηγείτο 22-12, "μπλόκαρε" στην άμυνα "ζώνης" 1-3-1 της ελληνικής ομάδας και έχανε 30-43 στο τρίτο δεκάλεπτο, για να φθάσει η διαφορά και στους 30π. (84-54). Η ελληνική ομάδα δεν είχε την "καθαρή" σέντερ (με εξαίρεση την άπειρη Μαριέλα Φασούλα) για να αντεπεξέλθει στις "ψηλές" των αντιπάλων ομάδων και γι' αυτό ο Κώστας Κεραμιδάς επιστράτευσε σύνθετες άμυνες, αφού δεν μπορούσε να εμπιστευθεί το κλασικό "μαν-του-μαν".
Στα παιχνίδια των μεταλλίων η ομάδα έμεινε από δυνάμεις, αλλά και ψυχολογία στις πέντε τελευταίες περιόδους της διοργάνωσης. Ενώ η Ελλάδα είχε δεχθεί μόλις 58 πόντους μ.ο. στα τέσσερα προηγούμενα ματς, δεν έπαιξε την άμυνα που μας συνηθίζει, "έφαγε" 21π. σε λιγότερο από 7' στο φινάλε του ημιτελικού (τελικό σκορ 77-55) και 40π. στο ημίχρονο με το Βέλγιο (78-45).
Μια λεπτομέρεια, που ίσως έκανε την εις βάρος της Ελλάδας διαφορά, είναι το γεγονός ότι τόσο η Γαλλία όσο και το Βέλγιο είχαν πάρει την πρώτη θέση στους ομίλους τους κι έτσι έπαιξαν στην Πράγα ένα ματς λιγότερο σε σχέση με την Ελλάδα, αφού είχαν προκριθεί απ' ευθείας στην 8άδα (η Ελλάδα έπαιξε το "νοκ άουτ" παιχνίδι με τη Ρωσία). Η κούραση σε τέτοια διαδοχικά ματς παίζει μεγάλο ρόλο, ειδικά αν οι καλύτερές σου παίκτριες είναι 39 και 33 χρόνων (η Μάλτση και η Καλτσίδου, αντίστοιχα).
Το Ευρωμπάσκετ αυτό απέδειξε ότι από "μπασκετικής πλευράς" η Εθνική μας ομάδα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ανταγωνίστριες ομάδες. Αυτό που της λείπει είναι η εμπειρία κοντά στα καλάθια, αλλά και στο "βάθος" του πάγκου. Του χρόνου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ισπανίας θα παρουσιαστεί ακόμη καλύτερη...
