Έχοντας δουλέψει για 10 περίπου χρόνια στο "Φως των Σπορ", από τον Φλεβάρη του 1987 έως το καλοκαίρι του 1989 και από τον Ιούλιο του 1992 μέχρι τον Γενάρη του 1999, η προσωπική συγκίνηση στην είδηση του θανάτου του εκδότη και διευθυντή της αθλητικής εφημερίδας δεν ήταν αμελητέα.
Ο Θόδωρος Νικολαΐδης, εκτός από το ότι έζησε μια "γεμάτη" ζωή επί 92 χρόνια, ήταν αυτός που στον θάνατό του τον τίμησαν με συλλυπητήριες ανακοινώσεις όλες οι "παρατάξεις", αθλητικές και πολιτικές (ακόμη κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας), γράφτηκαν ύμνοι για την προσωπικότητά του, που σπάνια διαβάζεις για κάποιον που φεύγει από τη ζωή, ενώ στην κηδεία του την περασμένη Τρίτη έδωσαν το "παρών" στο Α' Νεκροταφείο όλες οι "φυλές" και όχι μόνο οι φίλα προσκείμενοι στον Ολυμπιακό.
Με δεδομένο ότι κάθε καλοκαίρι ήταν ο άνθρωπος που φιλοξενούσε στον Ορνό της Μυκόνου τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τα τελευταία χρόνια της ζωής του, θα θεωρούσε κανείς ότι έβλεπε με "μισό μάτι", όποιον δήλωνε "αριστερός", αλλά δεν ήταν έτσι. Το βασικό προσόν για να προσληφθεί κάποιος νεαρός, που ήθελε να γίνει δημοσιογράφος, στο "Φως των Σπορ" ήταν να "ξέρει γράμματα" και να μπορεί να μεταφέρει τις ειδήσεις, με "καλά ελληνικά", στο χαρτί.
Όπως, δεν έβλεπε με "μισό μάτι" τους Παναθηναϊκούς ή τους ΑΕΚτζήδες, αν κι αυτός ήταν ο άνθρωπος που έδωσε το προσωνύμιο "θρύλος" στον Ολυμπιακό και δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη του για τη μεγάλη ομάδα του Πειραιά, αν και είχε προσφυγικές ρίζες, καθώς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Παλιά Κοκκινιά.
Το μεγαλύτερο "εύσημο", κατά τη γνώμη μας, για τον εκδότη-διευθυντή Θόδωρο Νικολαΐδη ήταν η στάση της πρώτης του σελίδας τα τελευταία χρόνια, όταν όλοι οι ανταγωνιστές του είχαν επιδοθεί στο να "χαϊδεύουν" τους φανατικούς των ομάδων με υποτιμητικούς και υβριστικούς για τους αντιπάλους χαρακτηρισμούς στο κυνήγι της κυκλοφορίας (συνεχίζουν να το κάνουν) κι αυτός απείχε από τον διαγκωνισμό αλητείας.
Αυτό που ίσως δεν ξέρουν πολλοί είναι, ότι το "Φως των Σπορ", εκτός από "εφημερίδα του Ολυμπιακού", ήταν και είναι κι η εφημερίδα των μεγάλων διοργανώσεων των Εθνικών ομάδων σε όλα τα αθλήματα. Η αθλητική εφημερίδα - διαχρονικά - με τη μεγαλύτερη πληρότητα. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε το Ευρωμπάσκετ του 1987, που η κυκλοφορία του από τα 15.000 φύλλα, είχε φθάσει τα 60.000 φύλλα στην Αττική, μετά την κατάκτηση του τροπαίου. Προσωπικά και μόνο από το γεγονός ότι βρεθήκαμε -στα πρώτα δημοσιογραφικά βήματα- στα αποδυτήρια της Εθνικής ομάδας μετά τους διαδοχικούς θριάμβους, κάνοντας "ρεπορτάζ αποδυτηρίων" (δεν υπήρχαν τότε οι συνεντεύξεις τύπου) διαπιστευμένοι από το "Φως των Σπορ" και γράφοντας για "Ολύμπιους Θεούς κ.λπ.", αναφερόμενοι στα κατορθώματα της παρέας του Γκάλη και του Γιαννάκη, έχει όλη μας την ευγνωμοσύνη ο Θόδωρος Νικολαΐδης.
Όσο για τον "πληθυντικό της ευγενείας", που χρησιμοποιείται στο σημείωμα, αντί του "εγώ", που συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, ο Θόδωρος Νικολαΐδης μας τον είχε μάθει...
