Αγαπητοί σύντροφοι και πρώην συνάδελφοι στην “Αυγή”.
Αν την Τετάρτη ο Ανδρέας Πετρόπουλος σε τηλεοπτική συζητηση δεν θύμιζε το δημοσίευμα που είχα κάνει το 1996 στην αθλητική σελίδα της “Αυγής” με τίτλο ''Αθλήτρια ή Φαρμακείο;'' αναφερόμενος σε συνέντευξη της Κ. Θάνου, όπου παραδεχόταν ότι χρειάζεται περίπου 200.000 δρχ. τον μήνα για φάρμακα, συμπληρώματα διατροφής, αμινοξέα κ.λπ., καθώς και τον τρόπο που είχαμε τότε αντιμετωπιστεί, δεν θα σας έγραφα σήμερα.
Το δημοσίευμα του Δημήτρη Χρήστου απ' αλλού ξεκίνησε και αλλού το πήγαν οι επικριτές της εφημερίδας μας. Το θέμα άνοιξε και όσοι μετείχαν τότε, πριν ή και μετά, στις διαδικασίες του αθλητικού συστήματος, που ήθελε πάση θυσία Έλληνες πρωταθλητές για να γεμίσουν τα στάδια στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004, καλό θα είναι να μην ομιλούν πολύ... Τα γνωστά γεγονότα του 2004 είναι ακόμη νωπά στη μνήμη μας. Δεν ισοπεδώνουμε τα πράγματα. Δεν εξισώνουμε καταστάσεις προς τα κάτω.
Ο πρωταθλητισμός στην Ελλάδα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και τις δικές του διακυμάνσεις.
"Βιομηχανοποιήθηκε" καθ' υπόδειξη των ξένων παραγόντων που ελέγχουν τα θεσμικά όργανα του αθλητισμού, είτε τη ΔΟΕ είτε τις διεθνείς ομοσπονδίες στις οποίες κατά καιρούς μετείχαν ή μετέχουν και Έλληνες παράγοντες.
Το ντόπινγκ, όπως έχω γράψει και στη διατριβή μου, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Αποτελεί μια κατάσταση επικίνδυνη, όχι τόσο από ηθικής πλευράς όσο από υγειονομικής και κοινωνικής πλευράς, αφού οι αθλητές, μέσα στην πρεμούρα τους να διακριθούν και να καρπωθούν έτσι τα οικονομικά επακόλουθα των διακρίσεων, δεν διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία τους ή και τη ζωή τους.
Ασφαλώς “τα όρια μεταξύ επιτρεπτού και απαγορευμένου” είναι δυσδιάκριτα και αποτελεί "προνόμιο" των αθλητικών παραγόντων που ελέγχουν το σύστημα, και κυρίως το σύστημα ελέγχου ντόπινγκ, να τα διαμορφώσουν όπως θέλουν, ακόμη και να τα εξαφανίσουν!
Πόσες φορές στο παρελθόν αθλητές γλίτωσαν την τιμωρία αφού κατά... ανεξήγητο τρόπο "έσπαζαν" τα μπουκαλάκια με το δείγμα ούρων για τη δεύτερη εξέταση; Κι ακόμη πόσες φορές τα αυξημένα επίπεδα ανδρογόνων ορμονών στα ούρα αθλητών δεν αποδόθηκαν σε... παθολογικά αίτια, τέτοια που, για όποιον γνωρίζει, καταλαβαίνει πως αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να κάνει πρωταθλητισμό;
Υπήρχαν και υπάρχουν πολλές επινοήσεις του αθλητή (φαρμακολογικές ή και... προπονητικές) που θέλει να καλυφθεί και να μην βρεθεί θετικός για απαγορευμένες ουσίες στον έλεγχο. Όσοι ασχολούνται τα γνωρίζουν, όπως τα γνωρίζουν κι όσοι διενεργούν ελέγχους, αλλά εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα της εξέτασης.
Δεν έχει σημασία ποιο άθλημα ή ποια αθλήματα έχουν τα περισσότερα κρούσματα "ντοπέ" αθλητών και αθλητριών. Στο πέρασμα του χρόνου έχουμε μάθει -όσο μας επέτρεπαν- ποιοι και ποιες έχουν βρεθεί "ντοπέ". Σημασία έχει ότι το ίδιο το σύστημα του πρωταθλητισμού (όπως και του κρατικοδίαιτου αθλητισμού) σπρώχνει τους αθλητές στη χρήση απαγορευμένων φαρμακολογικών ουσιών εκθέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο. Γι' αυτό κανείς δεν νοιάζεται. Μόνο κάποιοι στρουθοκαμηλίζουν...
Η “Αυγή” ορθώς έθεσε το ζήτημα όταν της ασκήθηκε κριτική για το πρόσφατο δημοσίευμα και απάντησε πως δεν θα είχαμε λόγο ύπαρξης ως εφημερίδα της Αριστεράς... Να συμπληρώσω εγώ της Ανανεωτικής, Ριζοσπαστικής Αριστεράς που σήμερα εκφράζεται μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζήτημα του αθλητισμού η Ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να το δει συνολικά και με διάθεση ανατρεπτική. Να συζητήσει για όλες τις εκφάνσεις του αθλητικού συστήματος, να μιλήσει στην κοινωνία για τα θετικά και αρνητικά του πρωταθλητισμού καθώς και για τα όριά του, αλλά και για τους κινδύνους που εγκυμονούν από απερισκεψίες και παράλογες συμπεριφορές. Άλλωστε τι είναι ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός; Μια μικρογραφία των διεργασιών που γίνονται στην κοινωνία! Επιδίωξη της διάκρισης με κάθε μέσο, άρα αθέμιτος ανταγωνισμός και προσμονή των συνακόλουθων ωφελημάτων.
Η Αριστερά ασφαλώς και πρέπει να έχει διαφορετική αντίληψη και στάση έναντι της φυσικής άσκησης. Η Αριστερά ασφαλώς και πρέπει να έχει διαφορετική πολιτική και προσανατολισμό για το αθλητικό σύστημα. Η “Αυγή”, ως εφημερίδα της Αριστεράς, ορθώς θέτει δημοσίως αυτά τα ζητήματα κι ας στενοχωρεί ή και εξοργίζει κάποιους που υπηρέτησαν, με όποιον τρόπο, το φαύλο σύστημα του παρελθόντος.
Ο αθλητισμός πρέπει να γίνει τρόπος ζωής, γιατί επιδρά ευεργετικά στην υγεία κάθε ανθρώπου. Αυτό για να το πετύχει η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να θεσμοθετήσει από την αρχή, διαφορετικά απ' ό,τι ισχύει σήμερα. Και οι νέοι θεσμοί πρέπει να ξεκινούν και να αφορούν τη νεολαία, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία. Μόνο έτσι θα αφήσουμε το αριστερό αποτύπωμα στην κοινωνία και στις μελλοντικές γενιές.
*Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι γιατρός, πρώην αθλητικός συντάκτης στην “Αυγή”
